When the light goes out over my story, I hesitate to get up and make a coffee in an orange mug but I do it and go into the darkness. The wipers can not keep up with the ocean that pours in front of my eyes. I feel dizzy in my head for thirty minutes. And finally, I see that sheep also like to hide under a rock.

There is cold in the car and I do not want to go anywhere, but I wrest out like a newborn into a graphite-green air. Peat grass smells of relief, and  the sunless horizon becomes my home.

The rain washes my face, curls my hair, drips into my shoes and touches my toes when I cross the bridge. Wild ferns in dark green guipure lace and a ram that raises his velvet head from a vegetarian dinner welcome me on the road. I stop and stare at my company, the boulders in the soft grass are silent next to the wordy  stream. I turn off the vision of nicer weather.

Sometimes the light just disappears, but we still can discover something on this journey.

“Hello darkness, my old friend”

Kiedy nad moją historyjką gaśnie światło waham się by wstać i zaparzyć kawę w rudym kubku, jednak w końcu podnoszę się i ruszam w mrok. Wycieraczki nie nadążają ścierać oceanu, który leje się przed oczami. Przez trzydzieści minut wiruje mi w głowie. Aż wreszcie dostrzegam, że owce też lubią ukrywać się pod skałą.

Choć w aucie jest zimno, a mi wydaje się, że nigdzie nie chcę iść, wyrywam się jak nowo narodzona w grafitowo-zielone powietrze. Torfowa trawa pachnie ukojeniem, a bezsłoneczny widnokrąg staje się moim domem.

Deszcz myje mi twarz, zakręca włosy, skapuje do butów i dotyka palców u nóg, kiedy przekraczam most. Dzikie paprocie w ciemnozielonych koronkach i baran, który podnosi aksamitny łeb znad wegetariańskiej kolacji pozdrawiają mnie na drodze. Przystaję i gapię się na moje towarzystwo, głazy w miękkiej trawie milczą obok rozgadanego strumienia. Wyłączam wizję ładniejszej pogody.

Czasami po prostu światło znika, ale wciąż możemy coś odkrywać na tej wędrówce.